کارگردان فیلم کوتاه «انار» به عنوان یکی از فیلم‌های حاضر در بخش ملی چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران که در بخش بین الملل این رویداد هم پذیرفته شده است در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با انتقاد از رویکرد فرم‌گرایی افراطی در سینمای کوتاه کشور اظهار داشت: فیلم کوتاه یک رسالت دارد که از گذشته تاکنون وجود داشته و آن هم دروازه ورود به سینمای بلند است. بخش اصلی این رسالت به نظر من همان یادگیری ساخت فیلم از طریق داستان‌های کوتاه با روزهای تولید بسیار کوتاه و استفاده از عوامل محدودتر است که از قدیم این اتفاق می‌افتاد و همیشه موفق بوده است.

وی افزود: با این حال، اخیراً اتفاق جدیدی رخ داده است و می‌توان گفت که چند سالی است فیلم کوتاه به عنوان یک مقصد مستقل در نظر گرفته شده و گویا برای رسیدن به خود فیلم کوتاه باید یک فیلم کوتاه مقدماتی هم ساخته شود تا بتوان به آن دست یافت. بنابراین بزرگترین معضل کنونی فیلم کوتاه، نگاه بسیار حرفه‌ای است که به آن می‌شود. به این معنا که فیلم کوتاه مانند فیلم بلند یک محل کاملاً حرفه‌ای در نظر گرفته می‌شود و افراد هزینه‌های بسیار بالایی صرف می‌کنند.

جلالی با اشاره به دلیل ضعف فیلمنامه در غالب آثار این گونه سینمایی بیان کرد: چند سالی است که حتی فیلم‌سازان برای اولین فیلم کوتاه خود نیز به دنبال استفاده از تمام عوامل حرفه‌ای هستند، چه از نظر گروه تولید، چه بازیگر و چه تجهیزات و لوکیشن. این نگاه همچنین توسط جشنواره‌ها تقویت می‌شود و معمولاً فیلم‌هایی که از نظر فنی و تکنیکی قوی‌تر هستند انتخاب می‌شوند، در حالی که محتوا ممکن است توجه چندانی جلب نکند. بنابراین بزرگترین مسائل کنونی فیلم کوتاه عبارتند از هزینه ساخت فیلم، انتخاب عوامل و انگیزه فیلم‌سازان.

او ادامه داد: در گذشته، زمانی که من وارد انجمن شدم و فعالیت در سینما را آغاز کردم، بچه‌ها بسیار شوق و اشتیاق بیشتری برای کار کردن داشتند. این موضوع می‌تواند تا حدی به فضای اقتصادی جامعه مرتبط باشد. اما اکنون هر کسی که بخواهد فیلم بسازد، حتی اگر برای اولین بار باشد، بحث هزینه و دستمزد را مطرح می‌کند و این باعث شده فیلم کوتاه به مرحله‌ای کاملاً حرفه‌ای تبدیل شود و دیگر نتوان همان فیلم‌های انجمنی گذشته را به همان شکل تولید کرد.

این سینماگر تصریح نمود: در مورد نقش جشنواره‌ها، جشنواره‌های بین‌المللی بیشترین تأثیر را دارند، زیرا بسیاری از فیلم‌سازان داخلی فیلم کوتاه خود را برای شرکت در جشنواره‌های بین‌المللی می‌سازند. جشنواره‌های داخلی نیز از این روند مستثنی نیستند و به نوعی همان نگاه حرفه‌ای را دنبال می‌کنند.

«مهرداد جلالی» در پایان این گفت و گو خاطرنشان ساخت: از نظر محتوایی و فیلمنامه‌ای، سینمای کوتاه با افول مواجه شده است. این مسئله یک بحث جامعه‌شناختی است که در سطح جهانی نیز رخ داده است. در تمام زمینه‌های هنری، از ادبیات گرفته تا سینما، عمق آثار در گذشته بسیار بیشتر بوده است و اکنون شبکه‌های اجتماعی و نمایش‌های کوتاه و سطحی باعث شده‌اند که سطحی‌نگری افزایش یابد. این یک بحث فراگیر و جهانی است که بر هنرهای مختلف اثر گذاشته و عمق و تفکر در آثار را کاهش داده است.